Wildrik Bos, Westerlee

Varkenshouderij Westerlee

• Boer: In 2000 emigreerden Wildrik en zijn vrouw naar Canada om daar een melkveebedrijf te starten. 5 jaar later besloten ze toch om terug te keren naar Nederland
• Gezin: Wildrik, zijn vrouw en hun 4 kinderen wonen op de boerderij in Westerlee
• Dieren: 150 biologische zeugen met biggetjes en 900 biologische vleesvarkens
• Ambitie: Wat meer zelfvoorzienend worden door middel van een warmtepomp, naast de zonnepanelen, winmolen en palletkachel die ze al hebben
• Uniek: Wildrik vindt dat je als jongere de boel moet ontdekken. “Dat je nadenkt over waar je je vlaggetje neerzet. Dat heb ik zelf ook gedaan. Er is meer dan alleen Nederland!”

In het voorjaar van 2003 emigreerden Wildrik, zijn vrouw en hun oudste zoon naar Canada. Daar kregen ze de kans om te werken in een melkveehouderij. “Dat ging op zich prima, maar in 2005 kocht mijn zwager dit perceel in Westerlee. En hij kon er nog wel iemand bij gebruiken.” Het gezin verhuisde weer terug naar Nederland. “En we maakten de overstap van melkkoeien naar varkens. Dat was even wennen, maar eigenlijk vond ik het direct al leuk. Ik ben sowieso gek op dieren en wil als agrariër ook alleen maar met dieren werken. Landbouw is niet wat voor mij. Een zak aardappelen blijft in de hoek staan… en een dier geeft actie!”

Omschakelen naar biologisch

“Na een paar jaar besloot mijn zwager om te stoppen. Toen nam mijn vrouw zijn werkzaamheden én de administratie over. Zij wilde graag omschakelen naar biologisch. En ik moet eerlijk zeggen, het leek mij ook wel wat.” Wildrik en zijn vrouw bezochten zo’n 15 biologische varkenshouderijen en maakten daarna het definitieve besluit om om te schakelen. “Toen moesten we alles verbouwen. Dat kostte wel even wat tijd. Ik houd er niet van om spullen weg te gooien en dus hebben we de gehele vleesvarkensstal met gebruikte spullen in elkaar gezet. Daar zijn we trots op.”

“De zeugen gaan babyroze de modderpoel in… en ze komen er zwart uit!”

Contact met de dieren

“Sindsdien boeren we op een heel andere manier. Je doet veel meer aan dierverzorging en bent veel meer met de dieren an sich bezig. Dat komt doordat ze meer ruimte hebben en meer buiten zijn.” Het kost volgens Wildrik wel wat meer tijd dan voorheen, maar dat vindt hij niet erg. “Uiteindelijk weet je als geen ander hoe de dieren zich gedragen. De varkens doen hun behoefte netjes achterin het hok, daardoor heb je bijna geen hokbevuiling. En dat scheelt voor mij natuurlijk weer!” De Groningse boer geniet van de dieren. “In de zomer nemen de zeugen een frisse duik in het ‘zwembad’. Babyroze gaan ze erin en zwart komen ze eruit. En ze wroeten lekker in de wei. Zo hoort het toch?”

Samenwerken

Maar Wildrik doet het werk niet in zijn eentje. Hij heeft 2 werknemers in dienst. “Met z’n 3en verdelen we het werk op de boerderij. Ik zeg altijd: ‘we zijn met 3 bazen’, want ik wil geen baas genoemd worden.” Samen delen ze de verantwoordelijkheid over de boerderij. “Natuurlijk ben ik zelf wel eindverantwoordelijke. Elke avond doe ik een rondje om alles nog even te checken.” Naast hulp van de 2 werknemers, helpt Wildriks oudste zoon ook steeds meer mee. “Hij zou onze boerderij later graag overnemen. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee, maar hij moet van mij eerst de wijde wereld in. Zo liep hij begin dit jaar stage in Roemenië en gaat hij daarna naar Oost-Duitsland. Ik vind het belangrijk dat je goed nadenkt over waar je je vlaggetje wil neerzetten. Er is meer dan alleen Groningen en Nederland.”