Sytze van der Goot, Eelde

Zoogkoeienhouderij Eelde

• Boer: Sytze begon 25 jaar geleden met zijn biologische melkveehouderij in het Drentse Eelde
• Gezin: Hij woont samen met zijn vrouw en drie kinderen
• Dieren: 200 zoogkoeien (moederkoeien) en 200 kalfjes
• Ambitie: Zijn dieren een zo goed mogelijk leven bieden
• Uniek: Het grootste deel van het jaar leven de koeien buiten in natuurgebied De Onlanden

Het boerenbloed stroomt al van jongs af aan door Sytze’s aderen. Als klein jongetje genoot hij van het leven op de melkveehouderij van zijn ouders. “Helaas was de boerderij te klein om over te nemen en daardoor keek ik verder rond.” De Drentse boer was voorheen bedrijfsleider bij verschillende bedrijven, zat een aantal jaren in Amerika en werkte bij een kalvermesterij. “Uiteindelijk deed de kans zich voor om grond van natuurmonumenten te pachten. Nu beheren mijn vrouw Alma en ik met onze koeien al 25 jaar de grond in natuurgebied De Onlanden. Zo wordt het op een natuurlijke manier onderhouden.”

Natuurboer

De natuur en koeien zijn een gouden match voor Sytze. “Ik voelde me altijd een natuurman en een koeienboer. Daarom heb ik mijzelf omgedoopt tot natuurboer. Die term omschrijft mij het best. Ik voel me zelfs een beetje boswachter.” De ‘natuurboer’ vindt dat het boeren op deze manier het dichtst bij de basis komt. “En dat zie én proef je terug in het vlees.”

De koning te rijk

De 200 koeien lopen het grootste deel van het jaar met hun kalfjes rond op de 300 hectare grond die Sytze pacht. Ruige hooglanden, moerasbos en stukken weiland wisselen elkaar af. “Dat vind ik het mooiste aan het boer zijn. Dat ik een kalfje geboren zie worden en dat het zich dan ontwikkelt tot volwassen koe. Als ik dan zie dat ze zich zo goed redden in het ‘wild’, vind ik dat gewoon super. Ik loop ‘s ochtends vroeg of ‘s avonds laat vaak tussen de koeien in het gebied en ik voel me dan echt de koning te rijk.”

“Als ik tussen de koeien loop voel ik me de koning te rijk”

Door boeren

Toen Sytze 25 jaar geleden begon, stond er alleen een oude boerderij op de plek waar hij nu woont. In de loop der jaren is er heel wat veranderd. “We bouwden meerdere potstallen (stallen waarin de mest wordt opgepot waardoor de dieren steeds hoger komen te staan), een ontmoetingsruimte voor bezoekers en een machinekamer.” Voor de toekomst heeft de boer dan ook niet veel plannen. “Dat komt ook door het gebied waarin we wonen: dat verandert continu. Nu is het bijvoorbeeld erg droog, maar dat is eigenlijk niet de bedoeling van dit gebied. Dit soort dingen houden je scherp. Ik hoop dat ik over een jaar of tien mijn bedrijf kan overdragen aan één van mijn kinderen. Tot die tijd blijf ik gewoon lekker door boeren op dit mooie plekje.”